Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który zapadł wobec frankowiczów w Niemczech ma kapitalne znaczenie dla spraw toczących się w Polsce. Dlaczego jest on tak ważny? Czy polscy juryści go doceniają? Jakie ma on znaczenie w kontekście wyroku, jaki zapadnie przed Sądem Najwyższym?
Spis treści
4 czerwca 2020 roku TSUE wydał bardzo ważny wyrok w stosunku do sprawy, jaka toczyła się przed niemieckim sądem w Bonn. Dotyczył on bowiem kwestii wzajemnych roszczeń stron, to znaczy konsumenta i banku z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie
z kapitału.
Przede wszystkim zwrócono uwagę, że popularnością cieszy się dyrektywa 93/13 odnosząca się do ochrony praw konsumenta. Natomiast TSUE, rozpatrując sprawę Leonharda przeciwko DSL Bank przywołał dyrektywę regulującą z kolei kwestię sprzedaży usług finansowych konsumenckich na odległość.
Thomas Leonhard wypowiedział umowę kredytu, jaki zaciągnął na zakup konsumencki dwóch mieszkań, jednocześnie zastrzegł sobie prawo do dochodzenia roszczeń od banku za korzystanie bezpodstawne z kapitału w postaci wpłaconych „rat” i innych opłat.
TSUE oceniając ten stan faktyczny jasno stwierdził, że żadna ze stron, ani bank, ani konsument nie mają prawa domagać się odszkodowania za bezpodstawne korzystanie
z kapitału.
Znaczenie wyroku w sprawie Leonharda dla polskich frankowiczów
Wyrok TSUE jest niebagatelny z dwóch powodów: po pierwsze banki w Polsce w stosunku do frankowiczów już nie tylko medialnie, ale i na drodze sądowej wysuwają roszczenia
o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie bezumowne z kapitału. Wystarczy przywołać sprawę Dziubaków i Reiffeisen Banku, który pozwał swoich byłych klientów. Po wtóre, część frankowiczów składa już pozwy przeciwko bankom nie tylko o unieważnienie umowy kredytu waloryzowanego do waluty obcej, w tym o zwrot wartości rat wpłaconych przez ostatnie dziesięć lat, ale także o odszkodowanie i zadośćuczynienie. Częścią składową odszkodowania jest roszczenie o zapłatę wynagrodzenia za bezpodstawne korzystanie
z kapitału.
Orzeczenie TSUE jest również niezwykle ważne w kontekście posiedzenia Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. Szóste bowiem pytanie, jakie zadała Pierwsza Prezes SN dotyczy właśnie możliwości dochodzenia roszczenia w postaci wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kapitału przez konsumenta. Zapewne sędziowie znają sprawę Leonharda i można się spodziewać, że będzie ona służyła do oceny polskiego stanu prawnego (syg. C-301/18 z 4 czerwca 2020 roku).
